Doğum için SanDiego'yu tercih ettik.
26.haftamda ilk doktor ziyaretimi gerçekleştirdim. Amerika'da her vizitede ultrason ile görüntü alınmıyor. Dolayısı ile 1 ay boyunca göremeyeceğim o ilk ultrasonumuzda bebeğimizin durumunu öğrendik, kalp atışlarını dinledik ve 1 ay sonra yine sağlıkla duyacağımız o güzel sese hasret doktorumuzun yanından ayrıldık.
27. haftamda şeker testi yaptırdım. Çok şükür her şey normaldi.
Bunun dışında hamilelik boyunca başka bir test yaptırmadım. Beklenen doğum tarihimiz 19 Nisan 2014 idi fakat henüz doğuma dair 1cm açılma dışında pek bir gelişme yoktu. Anlaşılan anne karnında minik kızımızın keyfi yerindeydi ve dünyaya gelmeye henüz gönüllü değildi:) Neticede 40+2'de suni sancı ile planlı doğum yapmak üzere 21 Nisan 2014'e doğum tarihimizi aldık.
Doğumdan önceki gece heyecanımı bastırmayı başarmıştım fakat doğumun olacağı sabah biraz heyecan başladı :)
Sabah 07:00'de doktorumuz hastanede olmamız gerektiğini ve işlemler tamamlandıktan sonra doğumun gerçekleşeceği hastane odasına yatışın yapılacağını belirtti.
Sabah 07:00'de eşim, annem ve kardeşim hep beraber hastanedeydik, evimizin hastaneye araba ile 5 dk uzaklıkta olmasının avantajını o an yaşadım :) diğer türlü uzakta bir ev olsaydı muhtemelen yol boyu epeyce heyecan yapacaktım.
Saat 08:00 gibi tüm işlemler bitmiş, doğum yapacağım odada yatışım gerçekleşmişti.
Suni sancı verecekleri için bir takım cihazlara bağlandım ve sancı ile doğum için olması gereken açıklığa erişmeyi beklemeye başladık.
Hastane odası gerçekten çok güzeldi, hem hasta hem de refakatçiler için tüm konfor sağlanmıştı. Heyecanlı bekleyişimiz başladı. Doğumdan bir gece önce doktorumuz hafif yemem gerektiğini ve sabah ise aç gelmem gerektiğini söylemişti. Aynen uydum fakat saatler ilerledikçe ben de acıkmaya başlamıştım. Hain aile tayfam karşımda bir güzel yiyip içerken ben doğuma girecek bir hasta olarak sadece çok buz parçaları yiyebiliyordum, su bile yasaktı :(
Yatarak boş boş beklemek çok fena..neyse ki odalarda internet bağlantısı vardı da Türkiye'deki dostlarla, ailemizle görüntülü konuşarak zaman geçiriyordum. Ve tabiii bir de Yalan Dünya izleyerek epiduralin de etkisi ile kahkahalara boğularak zamanın nasıl geçtiğini anlamadım.
Nihayetinde saat 19:00 civarı açılmalar başlamıştı fakat henüz doğuma hazır değildim. Bizim miniğin keyfi hala yerinde olmalı ki doğum için istenen açılma hala gerçekleşmemişti.
21:30-22:00 civarı kontrollerde doğuma hazır olduğum anlaşıldı ve normal doğum süreci o anda başladı.
Asıl heyecanlı ve zorlayıcı kısım bu olmuştu. Çünkü doğum öncesi soğuk algınlığı atlattığım için farenjitim artmıştı ve doğum için ıkınmak gerektiğinden o anlarda nefes tutmam gerekirken bir yandan da öksürüğümü tutmam gerekiyordu :( bu kısım biraz zorlu oldu.
Neticede de normal doğum olamadı çünkü ateşim çıktı, kızımız kanala giremedi..vs derken 2,5 saatin sonunda sezaryen için ameliyathaneye alındım. Ameliyathaneye sadece eşim girebildi. Birçok insanın aksine ben sezaryenden korkuyordum ama korktuğum gibi geçmedi. Ameliyata hazırlık süreci hariç 15 dakikada kızım ve ondan 15-20 dk sonra da ben ameliyattan çıkıp odamıza döndük.
Güzel miniğimiz de 21 Nisan 2014'te saat 23:48 itibariyle ailemize katıldı.
İyi ki geldin tatlı kuzum, iyi ki varsın. Seni seviyoruz.
